وا به شـــــــــــغنان بهارمی آید

موســــــــــــم  سبزه زار می آید

آب های ذلال وســـــــــــــرد آن

شرشـــــــــــرازکوهسار می آید

طعم توتــــش چوشربت شیرین

شهـــــــــــد از شاخسار می آید

گل نــــــسرین وسوسن وسنبل

چــــــــــوعروس خمار می آید

ســــــــوی باغ به رنک نیلوفر

بلـــــــــــــــبل  بی قرار می آید

گل صـــــــدبرگ در حریم خار

همـــــــــــچو توق نگار می آید

بازدهــــقان به قلبه گاه وزمین

در دلـــــــــش ذوق کار می آید

نی وتنبوربه دست تازه جوان

مینـــــــــــوازد که یار می آید

کامــــــــــجو انتظاروعهده یار

گلـــــــــــم از لاله زار می آید

***** 

ماه پرنورمــــــــــن وتابانم 

یارک معوش ومــــیل جانم

جزتوکس نیست دگرارمانم

بلبل شیــــــــــــــفته ونالانم

بخداعشق تو درسینه  من

مهرتوخواهش دیرینه من

آب چشمان من ودیده من

بلبل شیـــــــــــــفته ونالانم

عشق را ازتوکنون آموختم

همچومجنون دلم راسوختم

جامه عشق تنم  را دوختم

بلبل شیـــــــــــــفته ونالانم

دل به سودا غمت  من  دادم

جان به قربان سرت من دادم

همه هستی به دلت من  دادم

بلبل شیــــــــــــــــفته ونالانم

من کنون چشـــم پرآبم نفسم

من زعشق توکبابم نفـــــسم

درغمت سینه خرابم نــفسم

بلبــــــــــــــل شیفته ونالانم

آب چشمم تو مرو ازپیشم

برمن زارنگردل ریـــشم

کامجوعشق توبوده کیشم

بلبل شـــــــــــیفته ونالانم

***** 

خندید و لـــــــبان خود به دندان گزید

یک نیم نـــــــگاه کرد وپریشان دوید

من ازعقـــبش روان بیک بهانه شدم

رفت تــــیزدرش بست وگریبان درید

فرســــــــــــــا توان شدم ورفتم ازجاه

واپس زقــــــــفای من به گریان رسید

گفتــــــــــــــم صنما چرا پریشانی تو

گفــــــــــــتا غم سینه ام هرانسان ندید

گفتـــــم غم تو زچیست ای جان بگو

سویم نگریـــــــست و اف ازجان کشید

گفــــــــــــــتا توربوده ی توان از قلبم

اشک چشــــمش قطره به دامان چکید

کامـــــــجو زخیالت ای گل تازه بهار

از عشق   توهم  دلم  به  ارمان رسید

در آخیر جاه دارد که سلام خویش را خدمت محترم سرور”ارکان”و خواننده های محترم سایت زیبای سیمای شغنان تقدیم داشته طالب صحتمندی و کامیابی شما عزیزان از درگاه حق هستم.

تاریخ نشر در : ۲۷ نومبر ۲۰۱۷

شوم نسك

لپ صغيرشوم نسكت اما لوم مورهنگيتیراچگه نست

دهرڎ  ڤكث سينه دي  يستت  یم  مودهرڎ شايد نپست

خؤم  پندك  رهنگتي  وهښتم ار زمهڎ  وز پاڎ  پبير

از و  و ختند  تا  شچيڅ   يثچم  غلث   نالهن   قتير 

نست  كروښ  رهنگتير ارزښ نرموعمرند چيركنم

سوڎج  موكهل  غله  زقښ  جهتت  كو چيزتتبيركنم

بؤن موپيڅرد روي نڎادت سوت  موغونج يكجاسفيد

رو اگر تر ارچه  نر ڤهم  تر مونست وند دوس اميد

اي خڎاي جؤن تا څهوختيڅ  وزڤيم  فك  غم  درون

فك زقښ ڤد هر سينهت  ڤد  مو حال  مس  واژگون

ڎهڎ قوت مورد اي خڎاي جؤن از مي حالند وز تيم

اچگه  دس   نالهن   درونت  سوزښند  وز مه   ڤيم

اي خڎاي جؤن عذريم مه لهك يه چهث كودك صغير

نا امیڎ مه  لهك  خو  بندهت  دهرڎ اڤين مهكن وِ پير

” كامجو”  لوڤم   صغيرينرد   كنهم     عذرت   دعا

كار اته   زحمت   كنهم  تا  از  مي  غم  سهوم رعا

مادر

مادرتويي عزيزو دل ودين و  جــان من            جان پروري مني وزدل مهربان من

هستي من زفيض تو پيداست از عـــــدم            مهرووفاي توهويــــــــدا ست در دلم

جان بخش نام نيك توبر من  بود  هميش            الفاظ دل نشين توخواند مرا به پيــش

جزتوبراي من  نبود  همدم  ديــــــــــگر            هرچند كرده ام به وصال ديگر ســفر

تورحمتي وجود مــــني  اي  عزيز  دل             هستي زنده گي مـــــــــني وچراغ دل

اي  مادر عزيز  حيات  دادهء  مــــــــرا             جان پروريــــده درس زياد داده ءمرا

دايم  هوا  و عشق  توبرمن بود چنــــان             كان محبت است وهمي گويم اين بيان

اندرز و  عبرت  تو  همي گويم هرزمان             پند وكلام توبه دلم خيل درفشــــــــان

مادر يـــــــــگانه  آرزوي  زنده گي  من             ره جوي پندو عبرت تو بندهـگي من

امر  خداست  خدمت  تو هم عبادت است            كيش واصول تو رهي باسعادت است

من “كامجو” سرايم ابيـــــــــــــــات ناقصم

دروصف  نام نيك تواي دوست مخلصـــم

 ***** 

نبوت  رفت  و  دوران  امامت خيل خندان است       اصول و كيش ما فرخنده ودايم درخـــــــــشان اســــت

خوشا  امروز  ماداريم  امام  و‍پيشواي  خويش        جهالت دور و ظلمت دورويك كيش  نمــــــــايان  است

امام  برحق  ماخدمتش  در عالم   انســـــــــــان        اگرجاه وديارما ويا مــــــــــلك خرســـــــان اســــــت

در هرويرانه  و مخروبه  ها  بازسازيش   پـيدا          نهادش واضح وروشــــــــــن دردنيا انسان اســــــت

تضاد و ماجرا  و  كينتوزي  نيــــست دراين راه        تلاش وسعي ما كـــــــــــسب اصول وفن عرفان است

براي  اخوت  و يكرنگي  تاكيدش  بود دايــــــــم       رفاه وصلح وآســــــــــايش دعايش برعزيزان اســـت

هميشه  دستگير  هر غريب و آجزو مجـــــــــبور      چنان دلسوز ومشفق برفقيران وغريبــــــــــــان  است

شي والامقام امروزميشيند به تخــــــــــت خويش      كنون سال روز تخت آن ا مام عصــــر ودوران اســت

عزيزان  شادي  و مستانگي  گويم  مبــــــارك باد      كه اين يك روزميمون وخجســــــــــته برجوانان است

جهان  شاد است  و ماشاديم امروز ازو صــال ا و     همه  ازشوق اومست است خوش لحن وغزلخوان است

نه چون يك شاعري دروصف او سازم نظم خود

ولي من كامجوگويم كه اين شوق دل وجان است

معلم

معلم  با عث  آسایش  اولاد  انسان اســــــــت        معلم آبرووعزت و فیض دبستان اســـــــــــــــــــــــت

معلم مخزن علم و حقــــایق  در دیارمــــــــــا         بدون کار معلم روزگارخلق پسمان اســــــــــــــــــــت

بود میراثب بهرما  معلم  از  رســــــــــــــولله         عیان گویم همین قول خداوند زکر قرآناســـــــــــــــت

معلم آبروباغ  معارف  مدهد   آبـــــــــــــــــی          زآب پرفیوضش صحنه عرفان چه خندان اســـــــــت

معلم شمع سوزان و جهان ازپرتوش  روشن           زپندوعبرت واندرز او دنیا درخشان اســــــــــــــــــت

خداوند معلم و  قرآ ن  معلم  مصطفی   معلم           جهان از فیض شان یک صحنه مخموروخندان اسـت

معلم صاحب علم و  حیاو  جوهر    عـــبرت           زشمع عبرتش عالم کنون مست وغزلخوان اســــــت

بنازم نام نیکت ای معلم در  دیار   خــــــود            وطن از پرتو علمت شگوفان وفروزان اســـــــــــــت

سرای ای کامجو وصف معلم ازدل وزجان

معلم ضد نادانی به رزم اندر دبستان است

  دعاییه

خداوندا  دل  ما  را   زنور   خود   منور   کن

زبوی  عطر  پر  فیضت  مشام  ما  معطر  کن

نفاق  و جهل  و نادانی  مده  راه  در  وجود  ما

ز فسق ومعصیت ما را برون و دور از شر کن

به  حق پار سایان کز در رحمت  مران  ما   را

زفیض رحمتت ما را غواص  حوض  کوثر کن

هدایت  کن  به  راه راست ووحدت مومنانت را

به  شمع  معرفت  دل  های  ما از نور انور کن

خدا  یا  بندگانت  را  نجات  ا ز دار  توفان  ده

خدا  یا راه  رخشانت   برای   ما   مصور  کن

بده  توفیق  ما را  اندر  این   دنیای   پر آشوب

فسا دو بغض  وحیله  از دل  ما  دور وبی برکن

بکن  رحمت  به  حال  زار ما ای  خالق  بیچون

دعای  ما  اجابت  ای  کریم   پاک   گوهر  کن

نیایش   میکنم   کامجو   به   درگایت   خداوندا

دل  هر مومنت  را  ازغرور  وکذب  بی  برکن

 ***** 

يه څرهنگ خشروي موجؤنرد سڅ بلا

كهي   طاقت   ڤد   ڤيم   از   وم   جدا

څيم  نسؤد  سير  از  تماشا   چيد   وم

غوږ   ته مس  ييت سؤداگريه ڎيد صدا

نهخ  ته مس لذت خه يهست، ازعطروم

قهد  ته هم راست سود اگرمس ڤد  دوتا

پير اگر وم  قهد  ڎو دقه يښ خه چاست

سؤد  جؤنت   شايد  از غم  رست  رها

راشت  شندينت  سفيد  پيڅ لوخو مهست

غونج  يه  ارقه  تي   ڎاج  خشروي  قفا

نست  يه  چند طاقت يومهلؤڤد يدكوچهي

اك  و لحظه  يه   څه  ياڎد  ورد  از پرا

سهم  دسهج  نحنرد  قبول  یه وم رزین

يه  ي   وم    ڤورج    گلرخينرد  پادښا

كامجو  از  دهرڎ   دل  لوم  دسگه  ساز

وم   غمت  نالهن  موجونرد  سوڎج  بلا

بشهند

ای  ڤراد  کارات   کتاب   ښهیدا   بشهند

از   زقښ   اژرهندی    نښتیدا     بشهند

نست   هچث  بهره  تو  تشویشند   اجون

کار    اته     زحمتی      اندیدا   بشهند

چیزاڤین   غلهت  خوکهل چوږج اززقښ

از   دسهج    فکرند    ڎرث  ستا  بشهند

فکر  اته   تشویش   فکث چورج نا تون

اک   دی   دهرڎرد شچ  دوا خیدا بشهند

تابکی     کورین     جنایهم     رقچدهم

ازدی  لپ  ښهڤد  دوس خوجنبینتا بشهند

دوندکث  چرت  ڎهڎ  کوچیرین مردمین

پند  از ویڤ   فکر  ترد  زهښتا  بشهند

کامجو    مهکن   خوساعت   اچگه  تیر

اک   دی   پوندند   فکرشچ  چیدا  بشهند

حکایت

یک روز روان    شدم   ناگاه          دیدم   صنم   نشسته   چون  ماه

نزدیک  شدم و  سلام   کردم          علیک  بگفت  وخیست   از جا

دزدیده  کردم    نگاه   بسویش         شیرین صفت چه مست  و شیدا

آهسته بگفتم  ای   پری    رو          اصل   تو  کجاست  ای دل آرا

گفتا   منم  از    دیار   خوبان          آزاده  چو  کبک  مست و شیدا

گفتم   منم  از   دیار   مجنون          افسرده  ز عشقت  ای  دل  آرا

در خشم  شدوبمن غضب کرد          شیمان شد وخنده  کرد  ز لبها

هرسو نگریست  وگفت  برایم          از من  چه کنی  طلب تو  جانا

ده بوسه  زحسنت  ای گل من          گر  لطف  کنی به من در اینجا

با خشم  نگاه  کده   به  سویم           استاد    شده    دمی   در  آنجا

ای  بیخرد  و ادب  چه  گفتی          سویم   نگریست  و گفت  اینها

شیمان شد وگفت شوخی کردم         دل سردی  به قلب خود مده جا

گفتم  به  قد  رسایت  ای  گل

کامجوست  که دل سپرده تنها

معلم

ای  معلم  از فروغت   علم  وعرفان یافتم            ازفیوض  پربهایت   گنج   عریان   یافتم

مهروالطاف تودل افروز بر  جویای   علم           علم و دانش در وجودت  خیل رخشان  یافتم

نام  پاکت  ای معلم  ماند میراث از  رسول           این  تذکر  در  حدیث و هم  ز قران   یافتم

موقفت  والا  و شانت  معتبر گویم   همی            در وجود خود وصالت شمع سوزان یافتم

شمع علم  ومعرفت  خوانم ترادر  هر کجا           هردیاری را زعشقت مست وخندان    یافتم

ضد جهل ونارسایی میکنی سعی  وتلاش             فن و رمز را  زفکرت دردل  وجان یافتم

پند  و اندرز توما  را رهبر و هم   رهنما             راه  خود از حکمت علمت  شگوفان یافتم

کی سزد ابیات ناقص زانکه میگویم کنون             لیک  مهرت  را به دل خیل درخشان یافتم

زین سبب من کامجو گویم ثنا و وصف تو

عشق  تو درقلب خود مست وخرامان یافتم

گله دارم

ازحال و احوال خود و ازجان گله دارم

صدشکوه زخود دارم ودوستان گله دارم

دیدم که غم ویأس فزون گشت به جانم

نالیده به میدان یتیمان گله دارم

گویم به خدا حال و احوال من مجنون

رنجیده به صحراوبیابان گله دارم

شیرینی عمرم شده درکام غم ویأس

درمسکن افغانم و زندان گله دارم

ازعمربدو طالع وتقدیر بد خویش

چون بلبل بی گلشن وبستان گله دارم

دردارفناچون هوسم رفت یغما

ازجورنفس گیرچوطفلان گله دارم

تاریک دیارم شده درعرصه طفلی

بروی نوشتم خط بطلان گله دارم

عمرم به غم ویأیس روان شد سوی پیری

بیچاره وپژمرده وپسمان گله دارم

دیگرچه کنم خواست خدابود نوشتم

تن داده به تقدیرپریشان گله دارم

کامجوزغم ودرد وفراق وغم هجران

ازسوزش وزنالش وارمان گله دارم

دراخیر از سروران علم و ادب سپاسگذاری میکنم که زمینه رشد را برای جوانان و فرهنگ دوستان مساعد کرده اند و همچنان احترامات خویش را برای دوستانیکه به این سایت دلچسپی دارند ومروری ازاین سایت  میکنند مخلصانه سلام می گویم سرفراز باشید.