معینه مستور مولایی

رفته رفته رفت از من آب و تابِ زندگي

گم نمودم در پسِ ابر آفتابِ زندگی

چس موکهل دایم مٶ زئزد تا اس خوجای تیر اندځ اُم

بس که خورده بر سرم سنگ آسیابِ زندگی

وېڤ خو نا ښئیجِن سبهقېن اُم فکث نُر ښئید وُز

آنچه من نا خوانده بودم در کتابِ زندگی

گه مو نای قاق کښت اته گه ڤا مٶ گرڎاڤ اند پتئود

گاه گویم دست شویم من ز آبِ زندگی

دس گمۈن اُم وز بکارئم هچّه یی چیزرد نست

زندگی کز من خراب و من خرابِ زندگی

پُرکه دم جۈم ات کویکباراس خوڎست اند دهک مورد

تا نشه سازد مرا یک دم شرابِ زندگی

ښوځ جناو اس څېم پرا مه سهو تیزث دسگه تیر

من هنوز نگذاشته ام پا در رکابِ زندگی

څۈند ورهق اُم ڎاد نه ڤود اُم کهل اس پاڎ فرق نست

من نمی دانستم این گونه حسابِ زندگی

اس فلک هرڅۈند گه مس “مستور” هر چیزپېښڅ تو

زندگی است زندگی! اینست جوابِ زندگی

م. مستور مولایی، ۶ دسمبر ۲۰۲۴

اس مٶ کهل اند یاڎج وښ، یم سېل اته طوفۈن عشق

تا ورهق اُم ڎاد یے چند صفحه وز اس رومۈن عشق

گه یے یُم ست سِتّے وئښچن گهے در آسمۈن عشق

سرکشم امّا شچ اُم سر بر خطِ فرمۈن عشق

عشق دید درجۈن مٶ ات وز گه مس در جۈن عشق

گه مو پخسېنت ات رنهود ات گه مو شندېنت ات پشئود

گه مو ورڤېنت ات ښڅئود ات گه مٶ لږځېنت ات پتئود

گه مو رقصېنت ات جرئود ات گه یے ثئود ات گه وزئود

گه مو ست دریاندے گرڎېنت گه یے ڤا خوردث سرئود

هَچ نسۈد معلۈم نفهم، یم دهرڎ یا درمۈن عشق؟

گه یے لۈم بیمار اُم اما ڤا چس اُم بیمار نَی

گه یے لۈم وښیاراُم اما ڤا دس ارد وښیار نَی

گه نوئزم فک رقم تیر وز خو یت گیتار نی

گه شمالک بۈی مورد ڤیرت ات اما دیدار نی

در نڤشت اُم ڎاد خو بعد اُم ڎاد فکث عنوۈن عشق

تا خو پۈند تیرنا توۈنث عشق وئښچن اس مو وینت

بعد یکبارث خؤ ڎست دهکچود مُرد ات تر مو شینت

بعد مٶ مهغزاندیر دېدت مهغز اس ستخۈن چینت

شچ نه بعد زنده مو لهکښت ات نه یکبارث مو زینت

چهی یکبار مورد خلاصه کښت ته دم دیوۈن عشق؟

تام سَت وز ښهپرک رهنگیتر یاڅندیر فنا

هچگه یُم نوزېنت یے چیزث اس ثواب ات یا گناه

ڎُد فکث جا اس زمهڎ اندیر انجوڤد تا فضا

سُت فکث دنیا خبر نست شچ یے چیزث تر پناه

چس تو یکبار شعم ثِداو رختېڅ در ارمۈن عشق

دس گمۈن دنیا گه مس بی عشق هچث مسرور نست

مئست اته خیرېن گه مس بے عشق هچث پرنورنست

زندگے بے عشق هچث امکۈن هی “مستور” نست

زندگے ند شیرینے یست ات عشق طعم دستور نست

تا که عشق چید اند سَت اُم وز خبث مهمۈن عشق

م. مستور مولایی، ۴ دسمبر ۲۰۲۴

ای بهار زندگی نقش تو دایم در نظر

ای که از نخل لبت بر لب تو می ریزی شکر

چشم در راه وصالت کز سرِ شب تا به صبح

گاه بر یاد تو ریزد کوکب و گاهی گهر

ای که چون ابر بهاری زنده میسازی مرا

گاه گاه از کوچه ام در وقت بیکاری گذر

چون نسیم صبحگاهی میوزم بر موی تو

وز گلاب عشق سازم روی دست و شانه تر

نازنینا ! از حضور ات شاد می خندد دلم

ای قدومت نیک بادا! آمدی خوش از سفر

از پس کوه همچو ماه، تا میبرایی ای صنم

باز می افروزی در دل تاریکیها چون سحر

آبشاری عشق تو از دل زدوده صبر من

وه که از چشم می ربایی نور با این زیب و فر

تابکی “مستور” میداری نگه این حرف دل

ای که تو در دلبری ها خوب داری این هنر

م. مستور مولایی، ۲۳ اکتوبر ۲۰۲۴

تو څېمېن ږئځ تے دل نښپود خو ثُد اس کهل تا پاذېڅ

تو گرمے تابښ اند پرمود خو ثد اس کهل تا پاذېڅ

یے هرزه واښ جناوت اس خو دل باغند ښۈج چود مو

زبا هر څۈند ښڅ مس خود خو ثُد اس کهل تا پاذېڅ

مو آه یاڅے فلک دۈمهن انجوفج طفلکېن دستور

خو نهن ښوڤدېڅ فرزین ڤود خو ثُد اس کهل تا پاذېڅ

په هی! گرښم تویېن اس چیز جۈن اندیر چود بلکه

دوا یت دارویُم مس چود خو ثد اس کهل تا پاذېڅ

توژیوجښ تازه چید جهت أم خو مهغزات خون دل ورڤېنت

خوسِتخۈن نرمه گِهم مس یود خوثد اس کهل تا پاذېڅ

تو عیب دار عقل مس مه فهم هی “مستور” باور کن

نفهمتے غل خو نقص ات سود خوثُد اس کهل تا پاذېڅ

م. مستور مولایی، ۲۹ اکتوبر ۲۰۲۴

لۈدت تو ته چهی رنئست خو بعدت څه رنوښت

حرفېن خو دل خو گهپ خو عهدت څه رنوښت

شیرینے یے صبر براښت أم اس تلخے یے جبر

اس خیږے یے بیوفایے شهدت څه رنوښت

م.م.م- ۳۰ سپتمبر ۲۰۲۴

تا کی ته خو ناز درون مٶ قینے قینے

ات یاڅ خو قهر درون مٶ زینے زینے

هر جا ڤه توخایښېن تے یُم پۈند تایدت

نفهم توته نقل چِدۈم کتابت دینے دینے

م .م.م- ۴ اکتوبر ۲۰۲۴

شب بود و ستاره و شراب بود و تو نه

این سینه ميان سیخ کباب بود و تو نه

دودی که از آن میان بر آمد بالا

در چشم فلک رفته خراب بود و تو نه

وین ناله و آه سرد شبگیر مرا

هر آنکه شنیده در عذاب بود و تو نه

با کوزه بدیدم و نگفت محتسب هیچ

باساقی و جام ومی حساب بود و تو نه

آن شب که بدون تو سحر هیچ نداشت

پروانه و شمع و یک کتاب بود و تو نه

آواز گرفته ای که بگرفت فلک

نی بود و غم تو و رباب بود و تو نه

بس سوخت دلم به حال ناسور دلم

سنگ کز غم درد من چو آب بود و تو نه

چشم ایکه ربوده بود دل اش از “مستور”

انگار که چنگ یک عُقاب بود و تو نه

م..”مستور مولایی”- ۱۰ اکتوبر ۲۰۲۴

هوا یِک ابر چه ڎېد بارۈن

تویت گل ات وزِک گلدۈن

للهی نهن جۈن تورد أم قبول

ښتئرځکېن بَل بَل کِنېن

مو څېمېن کهد اند تو وِنېن

للهی نهن جۈن تورد أم قبول

للهی نهن جۈن تویت کو کهی

یے بار یدے مو خیز یا نهی

للهی نهن جۈن تورد أم قبول

تویت ترخوڎم وزک اگه

تو خوڎم اندیر کنم تو به

للهی نهن جۈن تورد أم قبول

عجب خشروی بارۈن ته ڎېد

تو قهد ته راږځد هر رهنگ وېد

للهی نهن جۈن تورد أم قبول

للهیِک لۈم ته ښهب دراز

توردِک ته وز څه لۈم خو راز

للهی نهن جۈن تورد أم قبول

للهیِک لۈم ته هی خُشروی

نغۈږ فکث تو موی پِس موی

للهی نهن جۈن تورد أم قبول

م. م. م.- ۱۳ اکتوبر ۲۰۲۴

دنیا مکان گرمی و سردیست ای پسر

تو در چنین شرایط بر نیک و بد نگر

اینجا هوا و آز و هرازان شوق و شور

تو کز ره ئ فراز و نشیب اش گهی گذر

اینجا یکی و گدا و یکی شاه میشود

بینی کسی فتاده و کس تاج و تخت و زر

با مردم زمانه بِساز و به روزگار

وز خواهشات غیر تنفر کن و حذر

حقا مراد حق ز تو باشد اطاعتی

گاهی برای طاعت وی فکر کن بسر

نیستیم خاک بیش و چه مغرور گشته ایم

رفتد و میرویم و بیایند باز دگر

دانش تو پیشه ساز و درین راه ره برو

یابی ز بحر علم تو هم دُرّ و هم گهر

بسپار گوش و باز نما چشم، جان من!

گویند آفرین به تو و هم چنین پدر

“مستور ” گفت چند نکاتی ز دل ولی

اندر دلش نداشت دگر هیچ اگر مگر

م.”مستور مولایی”- ۱۴ اکتوبر ۲۰۲۴

این جشن عظیم باستانیست و قدیم

میراث ابا و آل اجداد عدیم

ماندست به ما و بعد ما هم باقیست

از فضل خدای پاک و رحمن و رحیم

*****

تا باشد همین مقام و جاه ات باشد

پاینده و جاودانه راه ات باشد

روشن تر از آفتاب و شمع سوزان

تابنده و تابناک ماه ات باشد

*****

من فخر کنم بنام این میهن خویش‌

هر چند ز دوست و دشمنان اش دل ریش

پرورده میان سینه اش مخزن علم

رنج و ستمش فزون بود از حد وبیش

*****

هر زره ئ کوه تو پر از لعل و گهر

دُر است و زمرد است و یاقوت و چه زر

کز دامن و مهد تو که آموخته ایم

باز است بروی هر کی این فن و هنر

*****

بر ما چو بهشت می نٌمایی راحت

مهری تو سر زبان ما هر ساعت

هر کس که محبت تو دارد در دل

در جمله حساب می شود خود طاعت

*****

ما زاده ې این دیار پاکیم

وز شوق محبتی تو سینه چاکیم

چون نخل پر از ثمر به هر جا

مغز ایم و عصاره یئ ز تاکیم

*****

تا جان بود به تن بگویم نامت

مست ایم ز آب و نان و خاک و جامت

چون مادر خود، ز سینه ات خورد “مستور”

گه پخته و گرم و گاه شیری خامت

م… مستور مولایی- ۱۵ اکتوبر ۲۰۲۴

ز بوی عطر آغوشت بکن سر مست سرمستم

ز لعل ناب میگونت بده جامِ تو در دستم

تو سر تا پا شراب عشق؛ میجوشی میان دل

تو سر تا پا ازآنم باش که خواهان تو در بستم

م…”مستور مولایی”- ۱۵ اکتوبر ۲۰۲۴

صافت مو رنوښچ هه جۈن چیزردتو دس

چوږجت مے مؤ یوښک روۈن چیزرد تودس

مند یم مؤ بهار عمر سهڤز ڤد تو قتیر

زیرد سُت هرهنگ خزۈن چیزرد تودس

م م م، ۱۴ سپتمبر ۲۰۲۴

شب که مینا و می و ساغر تنهایی بود

در نظر تا دم صبح نقش تو رویایی بود

هر دمم درد فراق تو در آغوش کشید

خم سر مردمک دیده ز رسوایی بود

بزم در روشنی ی شمع همه داشتند و

سر من در غم سودای سودایی بود

همگی با دل جمع خیمه زدند رقصیدند

دل من در سر کوی تو که صحرایی بود

بس که بر حال خودم زار گریستم بیتو

خون از چشم برون آمد و دریایی بود

ماه “مستور” برآمد نه برآمد ماه ات

نظری داشتی وگر باز چه پروایی بود

م م م، ۲۱ سپتمبر ۲۰۲۴

الا ای ساقی سرمست کجایی

وجود دردمندم را دوایی

سراپا از غمت سوزم شب و روز

دل رنجور و رنجم را شفایی

چنان دوری و پنهانی تو از چشم

گمانم ماهی یاخورشید و ماه یی

چنان غرقم میان بحر عشقت

به کشتی یی امیدم ناخدایی

فلک زاییده ات بهری منِ زار

دریغا در محبت نا رسایی

درِ چشمم بود باز هر شب و روز

به امیدیکه در چشمم در آیی

مدامم شوق دیدار تو در دل

چرا اینگونه نا پیدا چرایی؟

همیشه نامه ام نا خوانده مانَد

مگر با نی نوازم تا بیایی

تنم کز درد هجرت ناتوان است

کجایی و کجایی و کجایی؟

بیاد گلشن و گلزار حسن ات

چو بلبل میکنم نغمه سرایی

دریغ از تو نمیدارم سر و جان

کنم جانرا فدایت گر بخوایی

تو در آغوش کی در خوابِ مستی؟

که با آغوش من نا آشنایی

ز چشمت چیزها آموخت “مستور”

همه را ابتدا و انتهایی

م..”مستور مولایی”، ۱۲ سپتمبر ۲۰۲۴

گله ها

گاهی پر از غزل شوم و گاهِ‌ پر ز درد

گه پر ز اشک گرم ، گهی پر ز آهِ سرد

گاهی به فکرِ اینکه چرا میشوم چنین

با این همه فتادگی در اقتدار مرد

آه! ای فلک چنین تو چرا می‌کَشی بکام

گه خُرَّمم چو فصل گل و گه خزانِ زرد

کین، کین کشیدن تو فقط با من است یا

با آشنا و غیر و یا جمله فرد فرد

گردون ز رشک چی مگرم کوفت اینچنین

یکسان بخاک تیره ام و تا فضاست گَرد

هرگز عیان نشد سببِ این مجادله

مُردم به زیر تیغه ئ شمشیر این نبرد

”مستور” را همین گله یی بیش و کم که بود

جز از خودش ز هیچکس دیگرش نکرد

م..”مستور مولایی ” ۲۱ جولای ۲۰۲۴

برای دلبندم، یوسفم

بوی پیراهن یوسف به زلیخا آرید

یا نشانی به من عاشق شيدا آرید

وز لبان نمکین اش دو و یا سه بوسه

بهر تسکين دل و بهر تسلی آرید

بره آهوی رمیده ئ مرا ای صياد

گر ز دستت بگریزد به دل آسا آرید

فرش زیر قدمش سازم من دیده و دل

روی تخت دل و‌چشمان، شهنشاه آرید

ایکه دشت و دمن از رنگ رخُش شد لاله

یکدم اش در برِ من از برِ صحرا آرید

من به پیشوازی وی جان برون می آرم

یک نفس در چمن ام بهر تماشا آرید

ز تمنای وصال اش به لبم آمد جان

به لب تشنه ئ من قطره ئ دریا آرید

همچو یعقوب چنان از پسِ وی دلواپس

خواهشم!یوسف مصری به سری راه آرید

چو‌شمع از شام فراق اش بسوزد ”مستور”

بهر درمان من اش همچو مداوا آرید

م.. مستور مولایی، ۲۳ جولای ۲۰۲۴

ساقی

ساقی بیار باده و مستانه سر کنیم

تا یک نفس رها خود ازین درد سر کنیم

تا محتسب بیاید و آید به گفتگو

ما حلقه را به چار سو دیوار و در کنیم

اکنون که‌ ما و ماه می و شب که باهمیم

پیمانه را لبالبِ می تا سحر کنیم

زاهد که‌ وقت صبحدم اش نعره می‌ زند

بندیم هر دو دیده و هم گوش کر کنیم

امشب بساز مطرب ما زُهره داشت رقص

ساقی بیا به لذت دنیا سفر کنیم

خواهم ز نوش جام تو مدهوش گردم و

احوال را چگونه و حال دگر کنیم

تا دست مرگ بهر نوازش رسد بیا

بر روي هم ز مهر و محبت نظر کنیم

فرصت نمیدهد فلک و رشک می برد

گر از ره یی فراز و نشیب اش گذر کنیم

با دست خود قضا که نهاده بدست جام

انصاف نیست اینکه ز دستش حذر کنیم

دیریست مرده شمع محبت ميان دل

”مستور” خیز و بار دگر شعله ور کنیم

م.. مستور مولایی’ ۲۳ جولای ۲۰۲۴

نور خدا ‌‌‌‌‌

ای مظهرِ نورِ خدا، ای جانشينی مصطفیٰ

تأیید ذاتِ کبریا، خوش آمدی، خوش آمدی!

در ظلمتِ شب آفتاب، ای یاورِ روز حساب

تأویل «الشمس» وُ «والضُّحیٰ»، خوش آمدی، خوش آمدی!

در پرتو ات هفت آسمان، در ذکر و یادت هر زمان

ای نورِ چشمِ انبيا، خوش آمدی، خوش آمدی!

ای دستگیرِ مؤمنان، ای صاحب الامرِ زمان

کز نسل پاک مرتضیٰ، خوش آمدی، خوش آمدی!

تابنده تر از اختری، تو صاحبِ آن کوثری

ای تشنگان را چون سقا، خوش آمدی، خوش آمدی!

ای فضلِ رحمان و رحیم، ای نام پاکت شاه کریم

ای شافعِ روز جزا، خوش آمدی، خوش آمدی!

ای بر وجودِ حق دليل، ای گوهرِ اصل و اصيل

ای مؤمنان را رهنما، خوش آمدی، خوش آمدی!

ای حاضر و حق المبین، ای پادشاهِ مُلکِ دین

دریایِ جود با سخا، خوش آمدی، خوش آمدی!

بی نورِ رویت نيست نور، بر جان کند نورت ظهور

ای پرده دار لافتیٰ، خوش آمدی، خوش آمدی!

ای حدِ لطفت بی شمار، ای محورِ لیل و نهار

نسلِ حسین کربلا ، خوش آمدی، خوش آمدی!

تو خسروِ هم انِس و جان، اندر زمین تا آسمان

گویند اوصاف ترا، خوش آمدی، خوش آمدی!

«مستور» در وصف تو لال، رنگ قلم گردد زوال

در شأن جدّت «اِنّما»، خوش آمدی، خوش آمدی!

م. مستور مولایی، ۷ جولای ۲۰۲۴

در شأن تو اِنماست ای مالک دین

تو مظهر ذات لااله یی به یقین

از فرش به عرش نام تو میخوانند

سلطان ملاېکی و پیشوای مُبین

*****

تکمیل شدست دین از نام علی

ره یافت هر آنکه خورد از جام علی

ما دست به دامن ولای تو زدیم

کین راه طریقت است و این کام علی

*****

این نور ز نور لا اله می تابد

کز مسند شاه لافتی می تابد

بر خیز به چشم دل ببین معنی را

این نور ز شمس و الضحی می تابد

*****

تو اختر تابناک ارضِ ز سما

تو گوهر بحر جود و دریا سخا

غواص محبت تو ره می یابد

تا ذات یقین و لا الا ه اله الله

*****

ای شاه دل و شاه زمین و آسمان

ای ساقی کوثر بهشت ورضوان

ما از درِ بی نیاز تو خواهانیم

اندازه ئ لطف بیحد تو درمان

*****

وصفت به قلم نمیتواند “مستور”

ای صاحب عصر و نصر فهم و دستور

از لطف و سخا ې بی حدت یا مولا

دلهای تمام مومنان کن پر نور

م.”مستور مولایی”، جولای ۲۰۲۴

نور مولاند هر طرف رښنایگی سُڎج نر یم جهۈن

فّکه یند نر شادے یت شهندېن زمین ات آسمۈن

اندځ ای دل چس خو مولا نعت ښای اس نۈم وے

نۈم مولا فکه انجېن ات درودېن در زبۈن

♤♤♤♤♤

یثچ نر دنیا تے چس ڤا مهش امۈمت پېښوا

یثچ نر تا مؤمنېن ارد پۈند دفیست ات رهنما

شکر لۈڤهم مهش خو مولایرد مریدېن أم ،اته

فکه انجوڤج أم وے دۈمن ارد با دست دعا

♤♤♤♤♤

ای تویت اولاد زهرا یت علی ای شاه کریم

ای تو نۈم ار دل درون رحمۈن اته حق ات رحیم

څېم درونت نور اته رښنایگے سۈد اس نۈم تو

دین اته دنیا دل تا عرش اعلی یت عظیم

♤♤♤♤♤

مأش ارد مدۈم رهنمایت

خیر رهنگتے همېښ جابجایت

فک زف تے مدۈم توند تو نۈم یاڎد

دهرڎ ات الم ارد تو دۈن دوایت

♤♤♤♤♤

رښنایگے نُر مو دل تو نور چوږج

مهدے زمۈن ڤا ظهور چوږج

در عرش ملایکېن سجود اند

از دست تو ار زمهڎ حضور چوږج

♤♤♤♤♤

لۈڤم ته وز نۈم تویت مهش امۈم حق

از حوض کوثراند تو زاښچت تو جۈم حق

مأش أم فکث تو پۈند تے روۈنت تے یأم ته

حاضر فکث تو دۈند وزۈن أم تو نۈم حق

م. مستور مولایی، ۷ جولای ۲۰۲۴

شراب

همچون ستور عقل تو زایل کند شراب

ادراک و فهم و حرف تو باطل کند شراب

کز راه حق و دین و خِرد می کشاندت

بی راه چون بهایم و جاهل کند شراب

فعل پلید و زشت ترا می برد به اوج

افعال نیک و پاک تو کهگِل کند شراب

ناموس و ننگ و نام ترا لکه می نِهد

اصل بلند و ناب تو نازل کند شراب

مخلوق اشرف هستی و فرق آفریده ات

در جمع خزّ و ددّ تو شامل کند شراب

غافل ز امر و فطرت انسانی می کند

بر کار فحش و فتنه تمایل کند شراب

نامت به نام اِنس ترا ماند و ولی

ذاتاً قرین دیو شمایل کند شراب

تو کز چنین مستی چنان پست میشوی

کین طینت ات برابرِ تاوِل کند شراب

تا کی تو می زنی به عبث عمر و مایه ات

اینگونه که ز هرچه تو غافل کند شراب

بيدار شو ببین تو، راه ایکه می روی

امید و شوق و شور تو کاهل کند شراب

“مستور” مستِ این شراب شر آب نيست

چون بد از آن “شراب دگر” دل کند شراب

م..مستور مولایی، ۶ جولای ۲۰۲۴

کیست؟ تا آمدنت منتظر و چشم به در

کیست؟ بيدار و نخوابد همه شب تابه سحر

کیست؟ از بیم همان روز نباشی چه کند

او که تسبیح خدا گوید با دیده ئ تر