ابراهیم رسولی

بیوگرافی مختصر ابراهیم رسولی

ابـراهیـــم رســـولی فــرزنــد دوشنبه ولدیت محمد رســـول درخزان سال ۱۳۷۱ هجــری خــورشیدی در دهکده زیبا درمارخـت ولسوالی شغـنان ولایت بدخشان در یک خانـــــواده علـم پـــرورچشــم به دنیا گشـود  درسال ۱۳۷۸ شامـل لیسه درمارخت شد و دوره ابتداییه تا لیسه را درلیسه مزکورولسوالی شغنان به پایان رسانید رسـولی با سپری نمودن آزمــون کانکور وارد  تربیه معلـــم  ولســوالی شغنان ولایـت بدخـــشان کردید-

در سال ۱۳۹۲ از آن موسسه در رشته ی زبان و ادبیات دری سند فراغت گرفت .

رسولی بعد از آن در بهار سـال ۱۳۹۵شـــامل انستیـتوت خصوصی طبــی حکیــم سنائی کابـــل در پــوهنځی دواســازی (فـارمسـی) گـــردید  بعد از دوســال تحصـــیل با گـرفتـــن  ٪۹۰  فیصد نمره کـدری و بـا اخذ نمــودن شهــادت نامــه (Certificate  ) از ایــن انستیــتوت فـــارغ گـــردیـــد و بعـد از آن شـــامــل امتحــان دولتی وزارت صحت عامه  افغانستان گردید وموفــقانه  دراین امتحان کامیاب گـردید وهمچنان مستفتید گواهی نامه ( Deplume ) هم نیز از این وزارت شد .

درسال ۱۳۹۶ شامـل پـوهنــتون طبی کابـــورا گـردید و درسال  1399ه ش از پــوهنــځی دواســـازی (فارمسی) از این پـــوهنـتون به سویه  لیسانس فارغ گردید .

رسولی در پهلوی پـــــــوهنتون ومصروفیت ها کاری در کــورس های کوتاه مدت زمستانی و تابستانی نیز مصروف درس خواندن بود وهمچنان شهادت نامه ها (Certificates  ) و دیپلوم ( Deplume ) هـــم  نیــز از ایــن ها نهاد هـــای تعلیمــی بـدست آورد  و در پهلـوی ایـــن همه زحمــات ٬ مشکـــلات و مصـروفیت ها عــلاقه منــــدی خــاص به شعــر وشاعـــری داشت که از دوران نوجوانی وارد ایــن باغستـان هـُـنر گــردیــد کـه با پیـدا کــردن انــدک تــــرین فـُـــرصت درخــــوانـدن و نـــوشتـن شعــــر وشاعــــــری  وقت خــــــود را سپـــــری میکرد .

رسولی خیـلی شیفته و ذوق خـــــواندن و ســـرودن  شعر و شاعری بــود و کتاب های زیاد از شاعران بزرگ مانند سعدی ٬ حافظ ٬ مولانا ٬ شمس تبریز ٬ فــرخی ٬ عشقری ٬ ناصرخسرو ٬ جامی و نظامـی را همیشه مطالعه میکرد و پـیرو سبک شاعران فــوق ذکر بود و همیشه مشوق خــواندن ونـوشتن غزل های این شاعـــران بزرگ  بــود یکـــی از بهتریـــــن سرگـــرمی آن خوانـــدن و سـرودن شعـــر بـــود ویکـــی ازسخنانش چنین بود « و میگفت من با شعر زنده ام ! ».

رســـولی از دوران مکتب دوبیتی ها ٬ چهاربیتی ها وغـــزل های کــوتاهی می ســرود. و علاقه مندی خاص به شعر و شاعری داشت .!

سولی با شریک ساختــن غــزل های  خویش در رخنامه های مانند فیسبوک و سایت های دیگر شعر هایش شان  مورد پسند خواننده گان واهــل خِرد قــرار گـرفت واز طرف دوست ها خیلـــی تشویش درایـن راستا شده بود! از اینجا بــود که رسولی اشتـــــیاق زیاد تـر به نوشتن شعر وشاعــــری پیدا کرد  وســـروده های خــود را همرای شاعــران بزرگ تر نیـــــزشریک ساخــت که از سوی آنها هم مورد تشویق وتحسین قرار گرفت وسروده های شان قابل قبول وپسند آنها نیز بودند

غزل های رسولی نظر به شاعران هم عصر بیشتر مورد توجه خواننده گان و علاقه مندان و هنرمندان (آوازخوانها ) قرار گرفت و توسط آواز خوان ها در محفل های خوشی و برنامه های خوشی دیگر نیر خوانده می شد .

رســولی نیز مانند شاعران هم عصرخـــویش به چندیـــن  انــــواع نظــــم دسترسی داشت مانند دوبیتی چهاربیتی ٬ غزل ٬ مخمس ٬ مثنوی و….  شعر می سرود .

ولی زیادتر در باغستان غزل غرق بود وشیفته سرودن غزل بود در ذهن رسولی هیچ وقت خطور نمی کرد که روزی در جمع شاعـــران توانا همدیارخویش قرار گیرد  ولی از تشویق های روز افزون مردم علم پــــرور واهل خـــردمندان  ولسوالی های شغنــــان ٬ اشکاشـــم ٬ واخـــــان و بلاخــره تمام مـــردم عــــزیز بــدخشــــان ایشــــان را در ســف شاعـــران بــــــزرگ قــرار دادنــد و رسـولی را دریکــــی از کتــاب های زبان شغنانی بنــــام ستاره های شغنان ( خــږنــۈن ښهترځین) با نمــــونه کلامش نیز به معـــــرفی گــــذاشتن و در دست رس خــواننده گــــــان و عــلاقه مندان قـــرار دادنـــد رســولی همیشه عـــــزل های پـُــر احساس می ســرود و درعمق غزل هایش عشق ٬ محبت ، رنج ، ستم ٬، علــم ،هـنر اخلاق، فهم و… به وضاحت به چشم میخورد و خواننده گان از خــــواندش لذت می بردند و به دو زبان شعر می سرود به زبـان فـــارسی( دری) و پامـیری ( شغنـانی) که ازهــردو زبان  رساله های ایشان آمـــاده به چاپ است . ومن الله توفیق

بیوگرافی و اشعار تازه رسیده

اشعار دیگر ابراهیم رسولی

سروده های تازه ابراهیم (رسولی) به زبانهای دری و شغنانی

اشعار چندی ازسروده های ابراهیم رسولی

لیــلا

شــبی دیــــدم قــــدی زیـبـــا لیــلا

شـدم مجــنون چشـم مست وشهــلا

قـدش سرو و رخش سیمـین صنوبر      دوگـیسـویــش شـمــال مشــک عنـبر

لبـانــــش مـــــوج دریـــای معـــطر       نـثــار تــیرمـــژگانـــش چــو خـنجر

فـــتادم عــاقبـــت در دام وبــَــلا

نگایــی چشـــم آهـــویـش به من شـد      دلـــم ازطـــرز دیـــدارش چمـن شد

فـرامـوش از جفــای کــوهکــن شــد      خجل از مشک ابـرویــش ختــن شد

دلــم را بــرده اسـت آن شـــوخ ولا

دگــرمــارا بـه غـیر آن نظـــر نیست       که زیبـاتر ازآن شمس وقمـر نیست

عسل تر ازلب اش شهدو شکر نیست       جمــال حــور آن درهیچ گهر نیست

طلـــب دارم تــــــرا از ذات مــــولا

مـــرو از مــن بیــا بـا مـن وفا کــُن        بشین پهلوی من صلـح وصـفا کــُن

نفــــاق وهجـر وظلمت را رها کــُن       کمی تـرس رســـول واز خـدا کـــُن

کنیـــم عهـــدو وفــا بــه قـــَــول الا

(رســـولی) زار ومجنون گشته آخـر       به تار زلــف مـــویـت بسته آخــــر

زبهــــر دوریـــت دل خستــه آخــــر       زهجـران تـو ای نـــو رسته آخــــر

گـــــرفـتــــار تــــــوام ولا وبــِـــلا

مورخ  1394/ 18 قوس کابل شرکت بین المللی افغان فارما

عمـــــرم گـــذشـــت

یک برگ گل نماند به گلشن خزان شـــــد

عمرم گذشت وزنده گی ام ناتوان شــــــد

افسوس میکـــــــشم به این ســــینه فگار

افسرده گشت پــیکرنامهر بان شـــــــــــد

امروزبــــنده گان همه درخواب غفلتند

بی طاعت وعبادت عصرو زمان شــــد

ایــن هم بود خجــــالتی دوره زمــــان

عاقل به زیر پای جهولان فغان شـــــــد

ملت اگر به پای فــــقیران نگاه کــــند

کومردمان اهل خرد کاهلان شـــــــــد

کشتی شکسته خورده دراین بحر واژگون

کپتان نارسیده خودش سرکلان شــــــــد

مرگم فرا رسید( رســــولــی)دوام نیست

این عمر نوجوانی من درروان شــــــــد

شغنان قریه زیبای سرچشمه     1392/11/11

رنــج وحـلـَـم

افسوس برجوانی دردست ظالمان است    ای دوســـتان ببیــنید روز وشـــبم فـغان است

من بَرده هــزارن، مجــبوراهــل دوران    غــم بحرحــشرگـردیـد درسیــنه ام نهان است

تاب وتوان من رفت قامت کمان گردید     ای وای بی حضورم جان درعذاب جان است

ایـدل ندیــدم هرگز شادی دمی بسویت     این رنـــج نوجـــوانی بی نام وبی نــشان است

ایـن دهرپرخلایـق ،مملُوست ازمنافــق     بی پُرسـش وعـــدالت هر روز در روان است

بنــگر به بــاغ سنـبل، فارغ زبزم بلـبل    مــثل همان هــزاران رنـــج دیــده زمـان است

تاکــی(رســولــی) نالــی،بادسـت خشــک وخــالی

نیـست حاجـت تـعرُف بنـــگرخـودش عــیان است

1394/5/5 کابل شرکت بین المللی افغان فارما

فـارغ ازگـل

مثل بــلــبل درچــمن ازعشــق گـل دیــوانه ام    رنگ زرد من ببـین شیدای آن جانانه ام

روزها افــــزون شــود درد دلـم از رنـج گــل     درقمُــاریار باخـــتم هـرطرف افسانه ام

هرشب از عشقت همی نوشم هزاران جام غم      بهردیدارصـنم سالهاسـت دربُت خانه ام

زارمـانـــدم مــن کــنون درانـتـظار گـلـرخان     تـشنه ئی لعـل لبان وسـاقی غـــم خانه ام

پُرشـده دریا عشـق درسینه ام نیست رخنه ئی     فارغ ازبـاغ و بهارومهـــوش یـک دانه ام

ای( رسـولـی )کــن سفــرازایــن دیـار بی کسی

تابکی از رنـــج گـــل مَــدهــوش هرمی خانه ام

کابل شرکت بین المللی افغان فارما :مورخ 1394 / 5 / میــزان

فــــــراق

ای پــری روی مــن کجــا رفتــی    از سری کـــوی مــن کجـا رفتــی

خشـک شــد بـاغ وبـوستـانـــم را     آب از جـــــوی مـــن کجــا رقتـی

بی تونـیست فصل موســم گـل ها     گــل خوش بوی مـــن کجــا رفتی

کــور کــردی مــرا ز تنــهایـــی     چشــم ابــروی مـــن کجــا  رفتــی

ســالـها درفـــراقـــت حیـــرانـــم     ظــــالـم ازسـوی مــن کجــا رفتـی

بـا(رســولــی) مکــن ستــیزه همیــش

یــار خشــــروی مـــن کجـــا رفتـــی

شهرکابل شرکت افغان فارما .مورخ/میــزان15 1394

چشــــم غـــــزال

نســــیم عنـــبرگـــــل هـای نـوبــهار توئـــی     شـــراب،باده گلــــگون وپُــــرخمار توئـی

مروبه باغ وچمن گـل ز روی توخجل است     تمام لــذت دنیـــای گـــــل هـــزار تــوئــی

نمی رسد به دوچشـمت نــگاه کـــوی ختــن      درایــن میـانه کـوه رزم پـــُرشــکار توئی

نخــــواهـــم غـیرتـــوای گــل انـار باغ بهار     به شـــاخه های تـونازم کـه لاله زار توئی

دلا چنان تو کنی وصف چشم آن پری روی     هــزار وصــف همان کرد وصدهزارتوئی

(رســــولـــی ) نـــوش بکـــن بادهء فـقیـــری خــود

نمی رســد به تـــوآن پیــک کـه انتــظار تــوئـــــی

مـورخ 1394 /17 میــزان کابـل شرکت بـین المللی افغــان فارما

تیـغ جـــفا

مونس مروکه قد جـــوانــم خمیــده شد    آهـــــو صفت به کــوه بیابان رمیــــده شد

خوردم هزار تیر زمـژگانت ای صنــم    بر قلب زار مانده و سالهاست خلـــیده شد

بودم چو باغــبان به گلزارت ای پری    ناگـه خـــــزان آمــد و جانــــم کشــیده شد

رانـــدی مرا تو ازحرم کــویت بیشمار   صد هجرو صد وصال توبرمن دمیده شد

با عاجزان نکردی کمی لطف دوستی    گفتـارت ظاهــری بـُود وبـرمن عقــیده شد

تیغ جــفای خود به (رســـولی )تـو کردی پیش

بـر روی آن بخـــورد و سـرازتـــَن بریــده شد

1394 /8/20 کابل شرکت بین المللی افغان فارما

ارسال ابراهیم رسولی مورخ 1394/ 10 /7 کابل شرکت بین المللی افغان فارما

دوســــت دارم

من آن ســرو خــرامــان دوســــــت دارم        دوچشــمانی درخـشان دوست دارم

بــــــسودای تمــــام خـــــوب رویــــــان         زکابل تا بدخـــشان دوســـــت دارم

کنـــم سیر تماشـــا ملــــک شــــــــغنان          تمـــام آبـــــشاران دوســــــت دارم

کــــــنم هــــردم نظــــــاره آن پـری رو          لب دریای فنـــــجان دوســـت دارم

دلــــم شــــد پـاره پـاره مـثــــل شـــــانه          به موهای پریشان دوســـــــت دارم

نـکـــردی یک نـــــگاه هـرگــزبــــسویم          نـــگاه خانه ویران دوســــــت دارم

مکـــن هـرگـــــزجـــفا لیــــلی ثــــانــی          چومجـــنون دربیابان دوســـت دارم

شگـــفته هرطـرف گــــلهـــاهـــــزاران          گل صدبرگ ریحان دوســـــت دارم

بیــــبین هرســونـوای عــــندلیـــــــــبان         من آن دخت غرلخوان دوســـت دارم

ندیـــــــدم اینــــــقدرجای دل انـگــــــیز         هوای ملـک شغــــــنان دوســت دارم

دلــــم راآن مـــه روشــــــان ربــــــوده         من آن زلف شبـــــستان دوســت دارم

(رســــــولــی)تــاتــــوانـــی دوســــــــــتی کـن

کـه گــــــل انـــــــدرگلــــستان دوســـــت دارم 

۱۳۹۳/دلــو /۲۹  کابل شرکت بین المللی افغان فارما

 غزل

توهستی بیـــوفا ای ماه شــــــغنان        که من مجنـون عشـــقت دیده گریان

گــــرفتم راه صحرا ازفــراقــــــت      بگــردم کوبــکو دشـــــت وبیــــــــابان

بکــن یکــدم تسلا این دل ریــــــش       نــدارم طاقتــــــی این سیــــــنه بریان

نگفتی از اول برمن توای شــــوخ      که من نا مــــهربــانـم نســــل شیــــطان

مرا کُشــــــتی توباصــدمکرو حـله      الا ای نازنــــــین ســــــرو  خــــــوبان

بنـــــالم هرقـــدردردم دوانــیـــست      نه داکتر درجــــــهان مـــاند نه درمــــــان

توهســـــتی داروی درد دل مــــن      الا ای مهـــوش نـــــــور دوچــــــشمــان

(رســـــــولــــی)تابــــکی نالــــی بیـــادش

بــــه آن نــامــــــهربان اهــــــل نــــــادان 

1393/12/2 کابل افغان فارما

 شب بارانی

ایدوســــــت بیا شــــب بارانی       باقامـــــــت ســــروخـــــرامانی

انـدربغــــلم گـــــل خـــــــندانی      یک بــوســـــه گرم زمـــــستانی

توبود شــــمع من چــــوپروانه      گه تومیـــــگفتی گه من افســــانه

در راه پیـــاده سوی داکـــــخانه       باجـــامه سبز عنـــــبرافشـــــانی

من خیمه زدم برســــــرکـــویت     باری بــــــنما روی نیـــــــکویـــت

جان دهـــم زیرتیــغ ابرویـــــت      کـی کــشته شوم مــــــثل قربــــانی

نشــــناخــــتمت بدی جـــــــفاکار      مراتوفـــریــــب داده ئـــی بــــسیار

درجای دگــردوانــــده ئـــــی تار       ازحــــال فـــقیر تـــوچه مــــــیدانی

چشــــمان تواســـت مثل ســـــتاره      یک بـاره شـــــدی زمــن کـــــــناره

دارم جــــگر هـــــــزاز پـــــــاره       ایــــن درس جفا ازکی میـــــــخوانی

(رســــــولی)شده سینه مجـــــــــرو      دارد گــــــله ســــــالهــــــا از تــــــو

دیـــــــوانه زار میـــــرود هـــرســــو

باچشــــم ترو دیـــــده گــریـــــــــــانی

 1393 /12/3 کابل

 دل مـــن

دیـــــشب دلم مــن دربر دلــــدار هـــــوس کرد          یکــــــبار هــــوس کـــرد

درعمر خود آن مهـــوش گلـــــــنار هوس کرد          دیــــدار هـــــوس کـــــرد

از جــــــورجفایی توشــــــــدم قامـــــت لرزان         ای ســــــروخـــــرامــــــان

یک بوسه ازآن قامت رخــــــسار هـــوس کرد          درکـــــار هــــــــوس کرد

جان کرده ایی دیـــوانه توای نرکــــس خوبـــان         ای دخـــــــتر شــــــــغنــان

نوشیــــــدن می ازلــب خمار هـــــــوس کـــرد         بیــــــــمار هــــــوس کـــرد

هرگزنــکردی راز دلــــــت رابه مـــــن اقرار         ای شـــــــوخ ستـــــــمگــار

راز دل نــاگـــــفته به گـــــــفتار هــــوس کـــرد        اقــــرار هــــــــوس کـــــرد

این ظـلم ستم های تودرعــــشق (رســــولـــی)          درحـــــــــــــالـــــت دوری

درنصف شــب این زمه زمه هربارهوس کرد         تکــــرار هــــــوس کــــــرد

 کـابـــــــل 1393/6 حــــــوت

 دخت شغنانی

اگرآن دخـت شـــــــغنانی بدســــت آرد دل مارا     به خال تاجکی بخــــشم تمام ملک زیبارا

ببــــخشم جان شــــیرینم به چـــشمان سیائی او      شوم بیزارازعــالم زعــــشق آن زلیخارا

هرآنــکس چیزمیبــخشد زجان روح میـــبخشد      که من این قصه دیرین شنیدم ازبزرگا را

نه مثل شخص پرقدرت به مال وزیورش نازم     زدستــــش حلــه وفســـاد کند غوغابرپارا

(رســــولــی )تاقیامت ازجـفای آن صــنم سوزد

چومجـــــنون دردل صحرا کنــد فریـــادلــیلارا

 ۲۵ حوت۱۳۹۳کابل

امــــروز

هنوز جـــنگ وجـــدل درهــزار شــهر امروز      تمام مــردم دنیا به رنـــگ قــــهر امروز

نـــگربه باغ و چـــمن نیست موســـــم گــــلها      شـــده بهار خــزان ازبـرای دهــر امروز

نــخــــورده ام زلـــب ای بـــهارآب خــــــمار     چنانکه آب حیـات گـشته مثل زهر امروز

پدرزدســت پـــسرقــــلب خون چــــکان دارد     چواشک دیده او رخـــنه های بحر امروز

نه عتــــماد به دیــــن مانـــده و نـــه برآئــــیین     جهان شـده همه غوغا نـــوای نعر امروز

(رســــولـــــی)گــــشته مـــلال ازبــــرای کــارجـــهان

که خـــشک مانــده به صــــحرانه بـــارو بـــهرامروز

 ۱۳۹۴/۱/۱۰ کابل شرکت افغان فارما

 مسکین

رحمــــی بــنما برمن بیـــچاره مسکــین           ای آهــوی یکـــــدانه ملک خـــتن چــین

باقامت رعـنا تو در این کوه بدخـــــشان            بالــــعل لبان شــــکروجامه شـــریــــــن

پرورد شد ازآب وآهوی رخ شـــــــغنان           آن شـــــوخ پری زاده نازدانه سمــــــین

قربان قدم های  تو ای سرو خــــــرامان           من عاشق روی توشدم ای بت دیریــــن

اوصاف تودر دفترو دیوان شده مــــملو           ازمن توجداشدی برفتی سوی غارجوین

کردی تو حرام برسرمن عمر جــــوانی           نیست مثل توزیبابه سماچون مه پرویـن

نازدانه  من  جای قدم های توخــــالیست          بـریان کرده ئی این دل غـمدیده مسکـین

عهدمن وتوبسته شده در ره” ده شـــهر”           این طالع بد بین برفت آن گــل نــسریـن

(رسـولی)حکایـت تومکن ازغم هجـران

دارو فراق توبــــــود گـــریـــه تسکــین

 ۱۷/حوت /۱۳۹۳ کابل شرکت افغان فارما

 

نوروزمبارک باد

دنیا همــه خـــــندان شــــد نـوروز مبارک باد    جــشن خوش دهــقان شد نوروزمبارک باد

هرطـرف نگرگـــــل ها کــــودامـــــن صحرا    سـبزه ها درخـــشان شـد نوروزمبارک باد

مشروع گــــل ریحان درهرچــــمن شــــــغنان    مطربان غزلخــوان شد نوروز مبارک باد

بلبـــــــل به چمــــن آیـــد آهـــــوبه خــــتن آید    چونکه گــل قطاران شد نوروز مبارک باد

کینه ها دارم بسیار مــــــیروم ســوی مــــزار    چون سخی چراغان شد  نوروز مبارک باد

نیست به مثـــل توزیـبا ای وطـــــن دراین دنیا     نام تـــــوبدخــــشان شـد نوروز مبارک باد

علم معرفت بالاست نســــل توکه درهرجاست     وقت علـــم وعرفان شـد نوروز مبارک باد

هرطرف شــــنوبلـــــبل درنــوای عشــق گـــل     اتـــمام زمــــستان شـــد نوروز مبارک باد

تاکه جان به تن دارم میــــــکنم ترا اوصــــاف     وصــــف ها فراوان شد نوروز مبارک باد

(رســــــولـــی)شـــده حیران ازنظاره شغـــنان    بلبلان خـوش الحــان شد نوروز مبارک باد

1393/12/26 کابل شرکت بین المللی افغان فارما

تاریخ نشر در سیمای شغنان: 25 مارچ 2015

مـــــاه پـــری رویــان

ای ماه پری رویان شـــغنان صمن هســـــتی

باقد خرامان چو سیمین بدن هســــــتی

ازلـــــندن وپاریــــس هرگوشه دنـــــــــیا

بهترازهزار لعبت شرین سخن هســــتی

نیست حاجت توصیف به چشمان سیایت

مشک چمن ونافه چین وختن هســـــــتی

درشوق توشب ها به فراق تو اسیــــــرم

مهرت بدلم بسته شده تاکفن هســـــــــتی

گفـــــــــتار توبرجان دلم آب حیات است

یک مهوش گلچینده تو اندر وطن هستی

اززاده آدمــــــــین ولی حورو پـــــــری

زریـن قدولاله زار روی چمن هســـــــتی

اصل ونصبش زاده کاشانه شـــــــغنان

خیاط هنرکرده تمام گلـــــبدن هســــــــتی

بریان کده ای سینه پرخون (رســـولی)                                                   دوری تومکن ازبرمن خویشتن هســـــتی

۱۳۹۲/۲/۲ شــغــــنان

اینجا

مردمی اهل ا دب جمله قشنگ است اینـــــــجا

همه بانازو طرب رنگ به رنگ است اینــــــجا

یکـــــــی از قله ده  و دیگر شهر نشین

قوم آراسته خویش اهل زرنگ است اینـــــــجا

مرد جاهل تو چه دانی نصبی ذات یقـــــــین

مسندی ذات الله بکر فرهنــــگ است اینـــجا

قــــــوم بـــــا مهر وفا مردم شــــــــغنان دیدم

همه با ذوق هــنر  ضــد تفــنگ است اینـــــجا

خوا ندن علم وهنر مسلک هر مرد و زن است

جای شاه ناصــر خویش مردم ننگ است اینجا

جـــمله گــــــی  پیرو شازاده کــــریم آقاخان

نــوروحدانــیتــی خــلــق تــرنگ است ایـــــنجا

وقت الهان خوشـــــی ساز آهنگ است اینــــــــجا

ای (رســــــولی)تو بکن شادی دیرینه همیش

1392/7/26درمارخــــــــــت

پــــند

گرعقل درسراست شنو پندوگـــــوش کن

داری یقین نورامامت به هوش کــــــــن

داری زبان لهولعــب درمجالــــــــــسات

رفتاربی احصول دلت راخموش کـــــــن

شرمنده گشته ایی به گردارنطق خویش

ای بی خبر عزیزدلم پرده پوش کـــــــــن

نیســـــــــت زره ادب نداری هوای علم

یک نقطه ازاوامرآدم نیوش کــــــــــن

باجاهلان مکن تو سفـــــردرادرشوی

تلخی گذارپشت سروقند نوش کــــــــن

کسبی عقایق است دراین عصرمعتبر

اهلی رفاه باش جهالت فروش کـــــــــن

دوری امامـت است اگرنـــــــسل آدمی

یک پند از(رسولی)شغنانی گوش کــــــن

1392/7/7: درمارخــــــت

عمـــــرم گـــذشـــت

یک برگ گل نماند به گلشن خزان شـــــد

عمرم گذشت وزنده گی ام ناتوان شــــــد

افسوس میکـــــــشم به این ســــینه فگار

افسرده گشت پــیکرنامهر بان شـــــــــــد

امروزبــــنده گان همه درخواب غفلتند

بی طاعت وعبادت عصرو زمان شــــد

این هم بود خجــــالتی دوره زمان

عاقل به زیر پای جهولان فغان شـــــــد

ملت اگر به پای فــــقیران نگاه کند

کومردمان اهل خرد کاهلان شـــــــــد

کشتی شکسته خورده دراین بحر واژگون

کپتان نارسیده خودش سرکلان شــــــــد

مرگم فرا رسید( رســــولــی)دوام نیست

این عمر نوجوانی من درروان شــــــــد

1392/11/11شـــغـــــنان

وطـــن

دوستان مژده خوش فصل بهاران تبـــریک

محفل شادو طرب گل به گلستان تـــــبریک

سروسرمای زمـــــــستان برفت ازکــــمرم

نافه مشــک ختن دشت بیان تـــــــــبریک

دلبران غمزه کـــــــنند بهر دل معشوقه را

ماه معشوقه کشو دلبر شغنان تــــــــبریک

گل گــــلپوش وطن شد شادو خندان بادا

نوجوانان قشنگ جمله دبستان تـــــــبریک

جای خوش بختی به ما است وطنم شغنان است

چشمه آب حیات برکوهساران تـــــــبریک

این عجب نور قدیم است  دراین کون ومکان

سبزه برگ بهارباز به دهقان تــــــــــبریک

چمن بوی بهاران نمـــایان شـــــده است

سرکوهای بلند رمه شـــــعـــبان تــــــبریک

خنده ها میکند ازروی رخت کـــبک جرس

شاهین و بازوعقاب طاووس خندان تـــــــبریک

این همه لطـــــــف خداوند درکون ومکان

رهبری راه یقین برملک شــــغنان تـــــــــــبریک

ای شاه باعــــدالت مارا مکن خـــــجالت

(رســــــولی)درعبادت برعارفان تـــــــــــبریک

1392/10/6 :شـــغنان

دلـگــیر

ای چرخ فلک زمانه دلگــــــیرم کـــــرد

برپای دلم فتـــــــــــــاده زنجــــــیرم کرد

آیاکه رســـــــــم به مســـــــکن و ماوایم

این درد جدای عاقبـــــــــــت پیــــرم کرد

یک عمر به خســـــتگی وبیماری رفت

این غربت نوجوانی تقـــــــــــدیرم کرد

هر چـــــندکردم گریزاز رنــــــــج وبلا

وای برمن بیـــــــــچاره که در گـیرم کرد

ای کاتــــب بیوفا توبرمن مه نویــــس

درهرورق زنده گــــــــــی صد تــیرم کرد

ای چــــشم خماری تابکی خواب گران

برخیززخواب خــــوش که تعـــــــــبیرم کرد

درگــــوشه نه شین (رســــــولی)تنها

درعمـــرتو صــدهزارتغـــــــــــــــــیرم کرد

1393/6/15: کابل شرکت بین المللی افغان فارما

دیـــــوانــه

ندانم دل اسیری کیســــــت من دیوانه میگردم

بنوشم باده گـــــلگون درمی خانه مــــیگردم

بریزان ساقی پرجوش مســــت  خـانه ویرانم

بکن پرساغرمیـــگون ومن دردانه میــــگردم

مکن پروای عمرخود دراین دنیــــای فانی را

دو روزه عمر خود بادلــــــبرو جانه میـــگردم

به پیشی قامتی سروت هزازان خانه ویران است

شگفته آن لبــــی خندان و من زولانه مــیگردم

شدم جیحون دردنـــیا ازتــــــیری نـــگایی تو

فقـــــــیری آه درگاه یم که درهرخانه میـگردم

ندانســتم بهاری زنده گانـــی دروجود خود

ندیم گلشــــــــــن وبوستان و درویرانه مـیگردم

مثالی آهوی وحـــــشی درهرکوه کــــنار هستم

که گم کردم چراگاه راه نو بیــــــگانه میگردم

شدم مســـــت وغزلخوان ازفراقت زارونا لانم

که برگی گل نمانده درچمـــــــن افسانه میگردم

ندارد تاب بازویـــــت (رســـــولی)ازجفای تو

پروبالم شکــــــــــست وجستجوی دانه میــگردم

1392/8/2 :شغــــــــنان

هــــوس

ای پری چهره ترامن به هوس می بیـــــــنم

صد نگایت بکنم نیم نفـــس می بیــــــــــنم

شــــــــده ام غمزده ومهرتواندیــــــشه شده

دل شده از غم عشق مرغ قفــس می بیــــــنم

شده ام واله و مجــــنون به دشت های جنون

دل اســــیراست به تـــنهای نه کس می بــــینم

لب رخسار تورا نیم جـــــــهان نــــــــفروشم

چونکه هرلحظه ترا درپیــــــــش وپس می بـــینم

تودراین کون مکان مقبول زیبا هســــــتی

درتمنای توهرناکــــس وکس می بیــــــنم

خاطراتم به جز از عشـــــق ترا کارم نیست

دلم  دیوانه زار کبک جرس مـــی بــــــینم

ای(رســـــولی)تومکن قصــه ازچهره یار

چونکه درپهـلوی مردناکــــــس می بیـــنم

۱۳۹۲/۲/۲:شغنان

نازنـــین دیــار

آن شوخ نازنین که اســــت در دریارمن

غیرازتونیــــــست عزیزدلم درخمارمن

ازبـــــــــاده فــــراق توهرروز مـــیخورم

ای باده شکـــــــــــسته بـــــیادرکنار من

دل بســـــته ام به نام تو درجاده شــــغنان

هرصبح وشام چشم رهت انتــــــظار من

دل بــــسته گان  بنام تو خونین کفن شدند

دســــــت وفا ببــــــــند بیا درمزار مــن

شب ها به جستــــجوی درکوچه ها روم

نیــــــست طاقت تحمل صبرو وقارمن

درشهر می پرستان هرکس کند تـــمنا

بخـــــــــــتم نشد میسریک لحظه یارمن

درامتــحان زنده گی ظلمت چــــشیده ام

غیرازکتــــــــاب و شعروقلم نیست یار من

ازکوه ناکسان نخوردم کبـــــاب عشق

چوپایه کــــــــدورت نیســــــت افتــخار من

ازدیــــــندت تمام جهان را فروختم

یک زره نگــــــــــاه تو بکـــــن بی قرار من

(زجوربارپریان منال(رســــــــــولی

تاریـــــک شـــــــــد به تو روزه گـــــــــــار من

1390/11/11: شــــغنــان

بسم الله الرحمن الرحیم

بیـنوایــی

ای یارک شـــوخ خوش صــــدایم       ما را تو مکــش  که  بـــینو ایم

صد تیرجـــفا به ســـــــینه خورم        یک بو سه بده  که من گـــدا یم

مد هو ش به  پیــش خا ندانـــــت        یک  مژ ه بز ن  که مبـــتلا یم

در بـســتر عشـــق گـــر یه دارم         نیســــت چاره درد وای خد ایم

در راه وصــــال تو هــــــــلا کـم        کی  د ر بغلــت  شبی  بیا یــــم

در دشت جـنون (رسـولـــی)تاکی        شــــب ها به فراقـــت ناله هایم

1393/10/ 1 فیـــض آبــــــاد بـــدخـــــشان

Abrahim.Rasoly@gmail.com

خســـــته ام

ازکار جهان خسته و بد نام شـــــدیم

درامتحان زنده گی ناکام شــــــدیم

عمرم بگـــــــــذ شت ازپی وصالت

اعداد شکسته مثل ارقام شـــــــــدیم

دو روزه عمر خودکه دادیـــم برباد

یک نام نکو نماندوگمنام شــــــــدیم

تاریخ وفات زنده گی از پی توست

ازدست توسالها که من دام شــــدیم

کردم سفر ازخوش وبرفــتم زوطن

کردی تو به من جورو جفا رام شدیم

ای مونس همدیارو ای همــدم من

درعــین جوانی عمرفرجام شــــــــدیم

نیست قوت استخوان این حال مرا

صـــدپاره به هر کو تواندام شــــــدیم

عمرم بگذ شت(رسولی)درکوه جفا

هرچنـــــــد تــــلاش کردم ناکام شـــــدیم

۱۳۹۲ شـــــغـــنان

ماه شــــــــغنــــان

ماه شغنــــــــان تو عجب چشمان سیا داری

قدبا نازوعـــــــــتاب وسرو رعـــــــنا داری

زیـــــــب لیــــــلای جهـان قد همــــــــتا داری

رنگ رخــسار سفـــــید مانند زلـــــــیخا داری

چون اســـــیراست به دام مجنون لیـــــلا داری

فکرهوشم غیر وصـــــلت با کسی نفروخـــــتم

نازونــفرین از زبانــــــت هرزمان آموخــــــتم

مثل مجنون دربیابان چـــشم خود رادوخـــــــتم

مــــهرو الفــــــت دردلم ازکــوه توآموخـــــــتم

زیر گـل برگ چمن مشــــــــتاق تنــــــــها داری

اندک اندک مهر الفت در دلم اندیشـــــــــــه شد

قد زیبای ترا اندر ســــخن همیـــــــــــــــشه شد

چون نــگاهایی دوچشــــمت دربدنم پیــــــشه شد

هرقدر دورش برفـــــتم عاقبت اندیـــــــــــشه شد

هوسی زنده گــــی یم یک خال زیـــــــــــبا داری

ازفراقــــــــی روی تو دیوانه وار گــــردیده ام

طالع و بختم به عشــقت دروطن سنــــــجیده ام

خم شدم در انتـــــــظارت دست و پا لرزیـده ام

از نگاهای دوچشــــــمت هوش فـــــکرپریده ام

عاشــــقی مهـــرو وفا تو در کجـــــــــــا داری

لذتی خـــــــنده تو گرد لـــــــبان می بـــــــــینم

مــهوشی زنده گی در روی جهان می بیـــــــنم

خوب روی دلربا درملک شــــــــعنان می بــینم

زیر پای صـــــنما دل را فــــغان می بیــــــــــنم

آفتــی جان و تـــــــــــــنم مثـــال دریـــــا داری

ازجفایی تو«رســـولی» ترک کرده ازوطـــــــن

نی بهاری زنده گاــــــی ماند نی باغ وچـــــــمن

همـــــچوفرهاد دربـیابان ازبرایت کوهـــــــــــکن

گربــــدانــی  رازدل ای بـــــــیوفای گلــــــــــبد

زلــف های عــــــنبرین و بــوی گلـــــــها داری

1392/8/8 شـــــغنـــان