یارمحمد چمتو

مردی از تبار جوانمردان ولسوالی شغنان ولایت بدخشان

نوشته: دکتور خوش نظر پامیرزاد

۱۳ جون ۲۰۱۹

از آن زمان سال ها می گذرد که نام یارمحمد چمتو در فراموشگاه ذهن حک شده است. او بود که باری دیار شغنان به او می بالید به پاس خدماتش که خدمتگذار راستین خلق بود و همه نیرویش را به عنوان قوماندان پولیس در خدمت به بیوه زنان و بیکسان پیر و پیچه سفیدانی که فرزندان شان در دیار مسافرت بودند، گذاشت. مگر بعد از نبود یارمحمد چمتو خلای عمیقی بر دیار شغنان سایه افگند و سال های سال زیر شلاق نابسامانی های روزگار تا حدی غرق شد که حتی آبروی و حیثیت شغنانی در سال های آخر در مارکیت مواد مخدر به حراج گذاشته شد. چه بدنامی هایی نبود که لکۀ ننگینی را بر پیشانی فرزندان آن مرز و بوم نگذاشته باشد. دفاع از حیثیت و آبروی شغنان به عنوان یک وجیبۀ ایمانی و وجدانی شد. چه رنج هایی نبود که جوانان با افتخار شغنان از آن همه بیداد مافیای مواد مخدر نکشیده باشند. همه در فکر راه علاج و بیرون کشیدن سرزمین خویش از آن بی آبرویی و آن رنج های ارزش فرسا شدند، اما جز ناله و افسوس چیز دیگر در دست نمی آمد. فضای درهم و برهم محیط تقریباً همه را در بلاتکلیفی قرار داده بود. در آن بازار آبروی و حیثیت فروشی عده مالیخولیایی به تعداد انگشتان دست سود می بردند و شغنان را به دوزخستانی تبدیل نموده بودند که آوازۀ این چنین و آن چنانش از کران تا کران ملک پیچیده بود.

در چنین آشفته بازار بیرون از تصور بود که بار دیگر پای مردی از تبار جوانمردان داخل شد. گفتند سلطان حسین جویا قوماندان پولیس شغنان شد. زمانی دیر نگذشت که کار و پیکار جویا به عنوان سمبول مبارزه بر ضد مواد مخدر بر سر زبان ها آمد. در مدت کمی جویا با سازماندهی نیروی جوان دست و پای دلالان مواد مخدر را از دامن شغنان کوتاه کرد. جنبش بی سروصدای قوماندان پولیس آرمان هزاران جوان و پیر دیار شغنان را شکل داد. دفاع از حیثیت و آبروی شغنان در این مدت کوتاه به یک حقیقت مبدل گردید. بدون تردید آنانی که خون خلق را با دود می خشکانند و به نوعی سادیسم منفعت جویانه مبتلا اند، آرام نمی گیرند. برای آن ها حیات مردم، حیثیت و ابروی قوم هرگز مطرح نبوده و به آن ارزشی هم قایل نیستند. آن ها فقط با دلالی آن را با دیگرانی که بیرون از محیط  اند به لیلام می گذارند.

این مبارزه میان خیر و شر است که در پیشاپیش خیر سلطان حسین جویا و همکارانش قرار گرفته و در پیشاپیش شرارت که مافیای مواد مخدر است، به شدت تمام ادامه دارد. بادرنظر داشت دفاع از آبروی و حیثیت شغنان وجیبۀ هر جوان وطنپرست و هر شغنانی چه مرد و چه زن می باشد تا در این مبارزه سلطان حسین را تنها نگذاشته و به دور او باید جمع شد تا پای شرارت از دامن شغنان کوتاه گردد. قابل یادآوری است که مافیای مواد مخدر که تا کنون در کمین بود و در جستجوی فرصت بود تا سلطان حسین را شکار کند،  ناکام شد. در ناکامییش مبارزه را با تمام نیرویش انسجام می بخشد. لذا، صفوف نیروی خیر را باید بیشتر از پیش منجسم تر ساخت تا حملات بعدی شرارت دفع گردد.

در پایان گفتنی ام؛ آنانی که فرمانبردار امام زمان هستند، فرامین امام را در رابطه به مواد مخدر از نظر نیاندازند. امام در فرمان هایش متواتر تاکید بر آن دارد که نباید یک اسماعیلی پیرو امام با مواد مخدر درگیر شود، نباید در انتقال آن کار کرد، نباید آن را به مصرف رساند و نباید در فروش آن اقدام نمود.

وظیفۀ هر مومن مولا است تا آنانی که با مواد مخدر سرو کار دارند، آگاه سازند تا از هدایات امام فرمانبردار شده از درگیری در مواد مخدر توبه گار شوند. مومنی که روندۀ راه امام است، وظیفه دارد تا محیطش را از لوث مواد مخدر پاک سازد.  پیروزی از آن خیر است بر شر.

شهید قوماندان یارمحمد چمتو از ولسوالی شغنان ولایت بدخشان در زمان حکومت داکتر نجیب در ولسوالی شغنان به حیث قوماندان امنیه ایفای وظیفه نمود و بعد در سال ۱۳۷۰ بعد از سقوط دولت توسط دشمنان سازماندهی شده توسط یک زن زهر داده شد.

روحش شاد یادش گرامی و جنت فردوس مکانش باد